ಬೀಸೊ ಗಾಳಿಗೆ ದಿಸೆಯದಾವುದೊ
ಎಂಬ ನಿಯತಿಯದೆಲ್ಲಿಯೋ,
ಪ್ರೀತಿ ಸ್ಪುರಣೆಗೆ ಕುಲವದಾವುದೊ
ಎಂಬ ಭೀತಿಯದೆಲ್ಲಿಯೋ,
ಮೂಡಣದ ಕಿರಣಕೆ
ಅರಳದಿರುವವೆ ಸುಮಗಳು ತಾ ಲತೆಯಲಿ,
ಚಂದ್ರೋದಯ ದಂದಕೆ
ಏಳದಿರುವವೆ ತೆರೆಗಳು ತಾ ಕಡಲಲಿ,
ಸಮದ ಸಮತೆಯ ಶೃಂಗ ಭೂಮಿಕೆ
ಮಣ್ಣ-ಕಣ್ಣ ಕಣದ ಗೀತಿಕೆ,
ಮಾತನರಿಯದ ಮೌನ ಹೃದಯಕೆ
ಪ್ರೀತಿ ಕಾವ್ಯವೇ ಪೀಠಿಕೆ.
*****