ಜೇನು ನಾವು – ನೋವು ನಾವು…

ಜೇನು ನಾವು ನೋವು ನಾವು ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕರೆ ಒಸಗಿ ಹಾಕುವಿರೆಂಬಾ ಶಂಕೆ! ಊದಿದಾ ಶಂಕು ಊದೂತ್ತಾ ಗಿಳಿ ಪಾಠ ಒಪ್ಪಿಸುತ್ತಾ ನಿತ್ಯ ಜಿಗಿ, ಜಿಗಿದು, ಕುಣಿ, ಕುಣಿದು, ಹಾರುತ್ತಾ ಏಳು ಕೆರೆ, ನೀರು ಕುಡಿದು...

ಹೆಣ್ಣು…

ಎಲ್ಲೋ ಹುಟ್ಟಿ ನೆಲವ ಮೆಟ್ಟಿ ಈ ಜಗವ ತಲ್ಲಣಿಸಿದ ದಿಟ್ಟೆ * ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟ ಬೆಡಗಿ ಇಲ್ಲಿ ಹೊಂದಿಕೊಂಡ ಪರಿಗೆ ಬೆಕ್ಕಸ ಬೆರಗು. * ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣು ಜಗದ ಕಣ್ಣು ಇಲ್ಲಿ...

ನಮ್ಮ ಉಗಾದಿ…

ಉಗಾದಿ ಬಂದಿದೆ, ತಗಾದಿ ತಂದಿದೇ... ಮನ ಮನೆಗೆ! ಬೇವು ಬೆಲ್ಲ ತಂದಿದೆ! ಮುರುಕು ಗೋಡೆಗೆ... ಕೆಮ್ಮಣ್ಣು, ಸುಣ್ಣ, ಬಣ್ಣ, ಬಂದಿದೆ! ಅಂಗಳಕೆ ಕುಂಕುಮ, ಚಂದ್ರ ಬುಕ್ಕಿಟ್ಟು ಚೆಲ್ಲಿ, ರಂಗೋಲಿ ತಂದಿದೆ. ೧ ಹರಕು ಚೊಣ್ಣ,...
ಸರ್ಗಾ…

ಸರ್ಗಾ…

[caption id="attachment_7934" align="alignleft" width="279"] ಚಿತ್ರ: ಲೊಗ್ಗ ವಿಗ್ಲರ್‍[/caption] ಕೋಳಿ ಕೂಗದ ಮುನ್ನ, ನಾಯಿ ಬೊಗಳದ ಮುನ್ನ.... ರವಿ ಕಣ್ಣು ಬಿಡದ ಮುನ್ನ... ಇಡೀ ಊರು ಕೇರಿಯೆದ್ದೆದ್ದು ಕುಳಿತಿತು. ಅಂಗ್ಳ ಗುಡ್ಸಿ.... ಸಗಣೀರಾಕಿ, ರಂಗು...

ಮುಕ್ತಕ

ಓದದೇ ಬರೇದೇ ಅರೆಘಳಿಗೆ, ಬದುಕಲಾರೆ ಗುರುವೆ, ಸದಾ ನಿನ್ನ ಚರಣದಾಸನು, ಅನಾವರತದಿ ಗುರುವೆ. ಕೃತಕ ನಗೆ, ಸದಾ ಹಗೆ, ನಿತ್ಯ ಸ್ಫೋಟ, ಭೀತಿ ಗುರುವೆ, ನೆಮ್ಮದಿ ಜೀವಕೆ, ಜ್ಞಾನವೊಂದೇ ತಾರಕ ಮಂತ್ರ ಗುರುವೆ. ಓದಿಲ್ಲದೇ...

ದೀಪಾವಳಿ ದಿನ

ದೀಪಾವಳಿ ದಿನ: ನನ್ನ ಮೈಮನ ಕಮ್ಮಾರನ ಕುಲುಮೇ ಚಟಪಟ ಸಿಡಿವ ಪಟಾಕಿ ಗೂಡು ಎದೆಯಲ್ಲಿ! ದಿವಾಳೆಬ್ಬಿಸಿ, ಪಾತಾಳ ಕಾಣಿಸಿದ ದಿನವ, ನಾ ಹೇಗೆ ಮರೆಲಿ?! ಆದಿಶೇಷನ ತೆರದಿ ಭುಸುಗುಟ್ಟುವೆ! ಕಣ್ಣು ಗುಡ್ಡೆ... ನಿಗಿ, ನಿಗಿ......

ಕರ್‍ದಾಗೆ…

ಕರ್‍ದಾಗೆ ವೋಗಾದೇ! ಯೇಳಿ ಕೇಳಿ ಬರ್‍ಲೇನು ಅಳಿಯ್ನೇ? ಗೆಳೆಯ್ನೇ! ಬರ್‍ದೋ ಗ್ವತ್ತಿಲ್ಲ ವೋಗ್ದೋ ಗ್ವತ್ತಿಲ್ಲ ವತ್ತು ಗ್ವತ್ತು ಯೇನಿಲ್ಲ ಗತ್ತು ಮಾತ್ರ ಬಾಳ! ಯಿದು ಮೂರ್‍ದಿನ್ದ ಸಂತಿ ಸಿಂತಿ ಬ್ಯಾಡ ಬಾಳ! ಆದ್ರೂ ಯೆಶ್ಟೊಂದು...

ಅದೇ ಯುಗಾದಿ

ಅದೇ ಯುಗಾದಿ ಹಳೇ ಯುಗಾದಿ ಹರ್ಷವಿಲ್ಲ! ವರ್ಷ ವರ್ಷದಿ ಯುಗಾದಿ! ಅದೇ ಚಿಗುರು, ಹಳೇ ಒಗರು, ಹಳತಿನಲ್ಲಿ ಹೊಸತಿದೆ ಮಾವು, ಬೇವು, ಎಲೆಯು ಉದುರಿ, ಮತ್ತೇ ಅಲ್ಲೇ ಚಿಗರಿದೆ ಇಳೆಗೆ ಕಳೆಯು, ಹೊಳೆವ ತೋರಣ...

ನೆನಪುಗಳಿವೆ… ಕೊಳ್ಳಿ!

ಪೆರ್‍ಲಾಜ್ಜ... ನೆಟ್ಟ ಆಲದ ಮರದಲಿ, ಮೊಮ್ಮಕ್ಳು ಮರಕೋತಿ ಆಡಿದ್ದು ನೆನಪು. ಮರಿ ಮಗಾ ಬುಗುರಿ ಕೆತ್ತಿ, ದಾರ ಸುತ್ತಿ, ‘ಗುಯ್’...ಽಽ ಎಂದು, ಊರುಕೇರಿ ಆಲಿಸುವಂತೆ, ‘ಗುಯ್’ ಗುಟ್ಟಿಸಿದ್ದ! ಆಕ್ಷಣ: ಏನೆಲ್ಲ ಮರೆತು, ಬಾಲ್ಯಕೆ ಜಾರಿದ...

ಈ ಮಗುವಿಗೇನು ಗೊತ್ತು…?

ಈ ಮಗುವಿಗೇನು ಗೊತ್ತು? ನಗುವುದೊಂದು ಬಿಟ್ಟು! ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಫ್ರಾಕುತೊಟ್ಟು ಪಿಳಿ ಪಿಳಿ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು ಹಗಲಿರುಳು-ಕಲ್ಲು, ಮಣ್ಣು, ಗೊಂಬೆಯೊಂದಿಗೆ ಆಡುವುದು ಗೊತ್ತು! ರಾಮ, ರಹೀಮ, ಪಿಂಟು, ಶಾಂತಿ, ಮೇರಿ, ಬೇಗಂ... ಎಲ್ಲ ತನ್ನವರೆಂದು ಹಿಗ್ಗುವುದು...