ಊರ ದಾರಿಯಲಿವಳು ಒಯ್ಯಾರದಿಂದ
ನೀರನ್ನು ಹೊರುತಿಹುದೆ ಬಲು ಚೆಂದ ಚೆಂದ
ಆಕಾಶ ದಾರಿಯಲಿ ಗಾಂಭೀರ್ಯದಿಂದ
ಮೋಡಗಳು ಹೋಗುತಿವೆ ನಾಚಿಕೆಯ ಅಂದ ||
ಹೂವಿನಂತಹ ಮೈಯ ಇವಳು ಮುಚ್ಚಿಹಳು
ಹಚ್ಚನೆಯ ಸೀರೆಯಲಿ ಚೆಲುವ ಮೆರೆದಿಹಳು
ಹದವಾದ ಮೈಯನ್ನು ನೆಲದಮ್ಮ ನಾಚಿ
ಗಿಡಮರದ ಹಸಿರಿನಲಿ ಒಲಿದು ಮುಚ್ಚಿಹಳು ||
ಇವಳ ಹೆಚ್ಚಿಯ ಗೆಜ್ಜೆ ನಾದವನು ಕೇಳಿ
ಹಕ್ಕಿಗಳು ಕಲಿತು ಚಿಲಿಪಿಲಿಯೆಂದು ಹಾಡಿ
ಪ್ರಿಯನ ನೋಡುತ ಇವಳ ಕೆನ್ನೆ ಕೆಂಪಾಗಿ
ಕೆಂಬಣ್ಣ ಸಂಜೆಯಲಿ ಚೆಲುವಾಯ್ತು ಕೂಡಿ ||
***
ರಮಾ ಕುರ್ಚಿಯನ್ನೊರಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ದುಃಖವೇ ಮೂರ್ತಿವೆತ್ತಂತೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಅವಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಭೀಕರ ಕೋಲಾಹಲ ನಡೆದಿತ್ತು. ಕಣ್ಣುಗಳು ಆಳಕ್ಕಿಳಿದಿದ್ದವು. ದೇಹದ ಅಣು ಅಣುವೂ ನೋವಿನಿಂದ ಮಿಡಿಯುತ್ತಿತ್ತು. "ತಾನೇಕೆ ದುಡುಕಿಬಿಟ್ಟೆ?… Read more…
ಪ್ರಜಾಪೀಡಕನಾದ ಮೈಸೂರಿನ ಟೀಪೂ ಸುಲ್ತಾನನನ್ನು ಶ್ರೀರಂಗ ಪಟ್ಟಣದ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಕೊಂದು ಅವನ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಸರಕಾರ ದವರು ತಮ್ಮ ವಶಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಕಾಲಕ್ಕೆ, ಉತ್ತರಕರ್ನಾಟಕದ ನಿವಾಸಿಗಳಾದ ಅನೇಕ… Read more…
"ಏ ಕಾಗಿ, ಕಾಳೀ ಮಗನ! ಯಾಕ ಕೂಗ್ತೀಯಾ?" ಭಾವಿಯಲ್ಲಿಯ ಹಗ್ಗ ಮೇಲೆ ಕೆಳಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಮೊಳ ಹಗ್ಗ ಸೇದಿದರೆ ಅರ್‍ಧ ಮೊಳ ಒಳಗೆ ಸೇರಿರುತ್ತದೆ. "ಥೂ… Read more…
ಮಾತಿನ ತೆರೆ ಒಂದು "ನೋಡಿ, ಜನರು ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ನಗುತ್ತಾರೆ! ಈ ಬಂಗಾರದ ಕೃಷ್ಣನ ಮೂರ್ತಿ ಇವಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಏಕೆ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ! ನನ್ನ ಹತ್ತರ… Read more…
ಹೊಸಳ್ಳಿ ನೋಡುವದಕ್ಕೆ ಸಣ್ಣದಾದರೂ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಅಂದವಾಗಿದೆ. ಬೆಳವಲ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬರಿ ಬಯಲೆಂದು ಟೀಕೆ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಹೊಸಳ್ಳಿ ಕೂಗಿ ಹೇಳುತ್ತಿದೆ - ತಾನು ಮಲೆನಾಡ ಮಗಳೆಂದು ! ಊರ… Read more…
