Home / ಕವನ / ಕವಿತೆ / ಏನೇ ತಲೆಗೂ ಮೀಸೆಗೂ

ಏನೇ ತಲೆಗೂ ಮೀಸೆಗೂ

ಏನೇ ತಲೆಗೂ ಮೀಸೆಗೂ
ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡರೂ|
ಒಳ ಮನಸ್ಸೇಳುತಿದೆ
ದೇಹಕೆ ವಯಸ್ಸಾಗಿದೆ ಎಂದು!
ಆದರೂ ಹೇಳದೆ ಕೇಳದೆ
ನಡೆದಿದೆ ಒಂದೇ ಸಮನೆ
ಒಪ್ಪದ ಮನಸನು
ಒಪ್ಪಿಸುವ ಕಾರ್‍ಯವಿಂದು ||

ಯಾಕೋ ಎಲ್ಲಾ ಟೀನೇಜು
ಹುಡುಗ ಹುಡುಗಿಯರಿಂದ
ಅಂಕಲ್ ಎಂದು ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳಲು
ಎಲ್ಲಾ ನನ್ನ ವಯಸ್ಸಿನವರಂತೆ
ನನಗೂ ಮುಜುಗರವಾಗುತ್ತದೆ|
ನಾನು ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ
ಯ್ಯಂಗಾಗಿ ಕಾಣಬೇಕೆಂಬ
ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯ ತುಸು ಆಸೆಗೆ
ರಂಗು ತುಂಬುತಲಿದೆ|
ಅವಳಿಗೇ ಚೆನ್ನಾಗಿಗೊತ್ತು
ಈಗ ನನ್ನ ಏಜು ಎಷ್ಟಾಗಿದೆ ಎಂದು||

ಇರುವ ಸತ್ಯವನ್ನು ಎಷ್ಟುದಿವಸ
ಬಣ್ಣಗಳಿಂದ ಮುಚ್ಚಿಡಲು ಸಾಧ್ಯ|
ಬಿ. ಪಿ, ಶ್ಯುಗರು ಬಂದಮೇಲೂ
ನಾನು ನವತರುಣನಂತೆ
ಕಾಣುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ? |
ದೂರ ದೃಷ್ಟಿ, ಸಮೀಪ ದೃಷ್ಟಿ
ಎರಡು ಹೋಗಿ,
ಮುಖದ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ಬೈಪೋಕಲ್
ಕನ್ನಡಕ ತುಂಬಿದ ಮೇಲು…
ನಾನು ಯುವರಾಜನಂತೆ ಕಾಣಲು
ಸಾಧ್ಯಾ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇದೆಯೇ? ||

ಏನೂ ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದ ನನಗೆ
ಈ ಕೆಲಸ ನಾಜೂಕೆನಿಸಿದೆ|
ನನಗೂ ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚಿದ ಮೇಲೆ
ಏನೋ ಹೊಸಾ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು ಬಂದಂತಿದೆ|
ಒಂದು ರೀತಿ ಕಿತ್ತುಹೋದ ಹಳೆಯ ರಸ್ತೆಗೆ
ಡಾಂಬರೀಕರಣವಾದಂತಿದೆ ||
*****

Tagged:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

(ಒಂದು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಕತೆ) ಹ್ಹಃ ಹ್ಹಃ ಹ್ಹಃ! ಅಹ್ಹಃ ಅಹ್ಹಃ ಅಹ್ಹಃ!! ಗಝುನಿ ಮಹಮೂದನಿಗೆ ಹಿಡಿಸಲಾರದ ನಗೆ. ನಕ್ಕು ನಕ್ಕು ಅವನ ಹೊಟ್ಟೆ ನೋಯುತ್ತಿದ್ದಿತು. ಆದರೂ ಅವನ ಆ ತಿರಸ್ಕಾರದ ನಗೆ ತಡೆಯಲಾರದಾಯಿತು. ಅದೊಂದು ಸುಪ್ರಸಿದ್ದವಾದ ಸೋಮನಾಥ ದೇವಾಲಯ. ಭಾರತದ ವೈಭವವನ್ನು ವಿಶ್ವಕ್ಕೆ ತೋ...

ಸರಲಾಕ್ಷ ಹುಲಿಮೀಸೆಯು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದಿರಲಾರಂಭಿಸಿದಂದಿನಿಂದ ತಾನು ತೊಂದರೆಗೊಂಡು ಬೇಸತ್ತು ಹೋಗಿರುವೆನೆಂದು ವಸತಿಗೃಹದ ಸ್ವಾಮಿನಿಯಾದ ಲೀಲಾಬಾಯಿಯು ದೂರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. “ಕೆಟ್ಟ ಮೋರೆಯವರೂ ಅಸಭ್ಯರೂ ಸುಟ್ಟಮನೆಯವರೂ ಸುಡದ ಮನೆಯವರೂ ತೆರವಿಲ್ಲದೆ ನನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿರುವ...

ಅವಳು ಅಡುಗೆ ಮನೆಯ ಕಪ್ಪಾದ ಡಬ್ಬಿಗಳನ್ನು, ಉಳಿದ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು ತೊಳೆಯಲು ಆ ಮಣ್ಣಿನ ಮಾಡು ಹಂಚಿನ ಮನೆಯ ಮುಂದಿನ ತೆಂಗಿನಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದ ಅಗಲ ಹಾಸುಗಲ್ಲ ಮೇಲೆ ಕೈಲಿ ಹಿಡಿದಷ್ಟು ತಂದು ತಂದು ಇಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಏಳರ ಬಾಲೆ ಮಗಳು ಕೂಡ ತನ್ನ ಕೈಗೆ ಎತ್ತುವಂತಹ ಡಬ್ಬಿಗಳನ್ನು...

ಆಹಾ! ಏನು ಕಡಲು! ಅ೦ತವಿಲ್ಲದ ಕಡಲು!! ಅಪಾರವಾಗಿಹ ಕಡಲು! ದಿಟ್ಟಿ ತಾಗದ ಕಡಲು!! ಆ ಕಡಲ ಒಡಲಲ್ಲಿ ಏನು ತೆರೆ! ಏನು ನೊರೆ!! ಏನು ಅಂದ! ಎನಿತು ಚಂದ! ಬಿಚ್ಚಿ ಮುಚ್ಚುವ ಅದರ ನಯವಾದ ತುಟಿಗಳು ಹೊನ್ನರವಿ ಎಸೆದಿರುವ ಚಿನ್ನದಲುಗಳೇಸು! ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣಗಳುಗುವ ಅಚ್ಚು ಪಡಿಯಚ್ಚುಗಳ ಹೊಳಪಿನ ಏನ...

ಸರ್, ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್, ಮೇ ಐ ಕಮೀನ್ ಸರ್ – ನಿತ್ಯ ಆಫೀಸಿನ ಅವಧಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತಲೇ ಹಿಂದಿನ ದಿನ ರೆಡಿ ಮಾಡಿದ ಹತ್ತಾರು ಕಾಗದ ಪತ್ರಗಳಿಗೆ ಸಹಿ ಪಡೆಯಲು, ಇಲ್ಲವೇ ಹಿಂದಿನ ದಿನದ ಎಲ್ಲ ಫೈಲುಗಳ ಚೆಕ್ ಮಾಡಿಸಲು, ಕೈಯಲ್ಲಿ ಫೈಲುಗಳ ಕಟ್ಟು ಹಿಡಿದು ಬಾಗಿಲ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ...

ಕೋತಿಯಿಂದ ನಿಮಗಿನ್ನೆಂಥಾ ಭಾಗ್ಯ! ನೀವು ಹೇಳುವ ಮಾತು ಸರಿ! ಬಿಡಿ! ತುಂಗಮ್ಮನವರೆ. ಇದೇನೆಂತ ಹೇಳುವಿರಿ! ಯಾರಾದರೂ ನಂಬುವ ಮಾತೇನರೀ! ಕೊತೀಂತೀರಿ. ಬಹುಲಕ್ಷಣವಾಗಿತ್ತಿರಿ ಎಂತೀರಿ? ಅದು ಹೇಗೋ ಎನೋ, ನಾನಂತೂ ನಂಬಲಾರನರೀ!” “ಹೀಗೆಂತ ನೆರ ಮನೆ ಪುಟ್ಟಮ್ಮನವರು ಹೇಳಿದರು....