ತಾಯಿ

ಕಲ್ಲಿನಂತೆ ಪೆಡಸು
ಹುಲ್ಲಿನಂತೆ ಬೆಳಸು

ಕಪ್ಪುಗುರುಳು
ಗಂಡುಗೊರಳು
ಉರಿವ ಸೀಗೆ
ಕಾವ ಸೋಗೆ

ಪುಣ್ಯಕೋಟಿ ಹೃದಯ
ಚಂಡವ್ಯಾಘ್ರ ಅಭಯ

ರೊಚ್ಚು ಕೆಚ್ಚು
ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚು
ನಾನವಳ ಪಡಿಯಚ್ಚು

‘ತಾಯಿ ದುರ್ಗೆಯ ನಿಜವನರಿಯುವ
ಧೀರರಾರೊ ಜಗದೊಳು!
ಆರು ದರುಶನ ವೇದ ಶಾಸ್ತ್ರ
ಪುರಾಣವರಿಯದು ಅವಳನು’

ಈ ಹೊತ್ತಿಗೂ
ಬಸಿರಗೊಳದೊಳು
ಕಳ್ಳುಬಳ್ಳಿಗಾತು
ಜೀವಜಲದಲಿ ಹೂತು
ಬಲಿದು ಮಿಸುಕಾಡಿ ಒದ್ದು
ಸುಖ ನಿದ್ದೆಗೈವ ಮುಗುಳು

ನಾನವಳ ಕಣ
ಮಣ ಭಾರ ಋಣ.
*****