ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಅನಂತರ
ಭೇಟಿಯಾದರು
ಪರಮಾಪ್ತ ಗೆಳೆಯರು
ಬಾಲ್ಯ ಯೌವನ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡು
ಮನಸಾರೆ ನಕ್ಕರು.
“ನಮ್ಮ ಸಹಪಾಠಿ ರೂಪ,
ಈಗ ಎಲ್ಲಿದ್ದಾಳೋ ಪಾಪ”
ವಿಷಾದದನಗೆ ನಕ್ಕ
ಮೊದಲ ಮುದುಕ.
“ಅಡುಗೆ ಮನೇಲಿದಾಳೆ
ಆ ನನ್ನ ರೂಪ –
ನಿನ್ನ ಹೆಸರೆತ್ತಿದರೆ
ಅವಳಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಕೋಪ!”
ಚುರುಕು ಮುಟ್ಟಿಸಿದ
ಎರಡನೆ ಮುದುಕ.
ಕಕ್ಕಾಬಿಕ್ಕಿಯಾದ ವೃದ್ದ
“ಇದೀಗ ಬಂದೆ” ಎಂದು ಎದ್ದ
ತಿರುಗಿನೋಡದೆ ಓಡಿದ!
*****
೧೦-೧೨-೧೯೯೨
ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿದ ವೃಂದಾ ತನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ಬಂದು ಬಾಗಿಲುಹಾಕಿಕೊಂಡು ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ದೇಹ ಸಿರಿಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿಕೊಂಡಳು. ಯಾಕೋ ಅವಳ ಮೈ - ಮನ ಒಮ್ಮೆ ಪುಲಕಿತವಾಯಿತು.… Read more…
ರಾಜರ ಮನಿಲಿ ವಂದ್ ಮಡವಾಳವ ಬಟ್ಟೆ ಶೆಳೀಲಿಕ್ಕಿದಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ ನೆಂಟ್ರ ಮನಿಗೆ ವಂದಿವ್ಸ ಹೋಗಬೇಕು ಹೇಳಿರೆ ಸೌಡಾಗುದಿಲ್ಲ. ನಿತ್ಯೆ ಬಟ್ಟೆ ಶೆಳುದ್ ವಂದೇಯ. ವಂದಾನೊಂದ ದಿವಸ ಇವತ್… Read more…
"ಸಾವಿತ್ರಿ, ಇದು ಏನು? ನನ್ನಾಣೆಯಾಗಿದೆ. ಹೀಗೆ ಮಾಡಬೇಡ! ಇದು ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲ. ಬಿಡು, ಬಿಡು...! ನಾಲ್ಕು ಜನ ನೋಡಿದರೆ ಏನು ಅಂದಾರು?" ಅನ್ನಲಿ ಏನೇ ಅನ್ನಲಿ ನಾನು ಯಾವ… Read more…
ಎರಡು ಮೂರು ವರ್ಷದ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ಮೇಲೊಂದು ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳು ಜನನವಾದಾಗ ದೇಬಾನಂದಸಾಹುಗೆ ಅವನ ಪತ್ನಿ ನಿಲಾಂದ್ರಿಗೆ ಬಹಳ ಸಂತಸವಾಗಿತ್ತು. "ಮಕ್ಕಳು ದೊಡ್ಡವರಾಗಿ ವಿದ್ಯಾವಂತರಾಗಿ ಉದ್ಯೋಗ ಮಾಡಿದರೆ… Read more…
ಚಂಪಾ ಹಾಲು ತುಂಬಿದ ಲೋಟ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಒಳಗೆ ಬಂದಳು. ಎಂದಿನಂತೆ ಮೇಜಿನ ಮೇಲಿಟ್ಟು ಮಾತಿಲ್ಲದೆ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳು ಹೊರಡುವ ಸೂಚನೆಯನ್ನೇ ತೋರದಿದ್ದಾಗ ಮೂರ್‍ತಿ ಬೆಚ್ಚಿ… Read more…
