ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಗುಣಗಳ ತಂದು
ನಿಜ ಬಣ್ಣಿಸಿದ್ದರೂ, ಅದು ನಿನ್ನ ಘನತೆಯನು
ಅರ್ಧ ಮಾತ್ರವೆ ತೋರುವಂಥ ಸ್ಮಾರಕ ಎಂದು
ಸ್ವರ್ಗಕೇ ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ ನಂಬುವರು ಯಾರದನು ?
ಆ ಕಣ್ಣ ಸೊಬಗ ಹಾಗೇ ಚಿತ್ರಿಸಿದರೂ,
ನಿನ್ನ ಘನತೆಯ ಕುರಿತು ಹೊಸ ಹೊಸತು ಬರೆದರೂ,
ಬರಲಿರುವ ಕಾಲ ಸಾರುವುದು – ಈ ನುಡಿ ಸುಳ್ಳು
ಇಂಥ ದೈವಿಕತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ ಮನುಜರಲೆಂದೂ.
ದಿನ ಹೋಗಿ ಹಳದಿ ತಿರುಗಿದ ನನ್ನ ಪುಟಗಳನು
ಸಟೆ ನುಡಿವ ಮುದುಕರೆಂಬಂತೆ ಜನ ತೆಗಳುವರು
ನಿನ್ನ ನಿಜ ಸತ್ವವನು ‘ಆವೇಶದಲಿ ಕವಿಯು
ಹಳೆಹಾಡ ಜಗ್ಗಿ ಹಿಗ್ಗಿಸಿದ ಸ್ತುತಿ’ ಎನ್ನುವರು.
ನೀ ಉಳಿವೆ ಆಗ ನಿನ್ನದೆ ಕಂದ ಇದ್ದಲ್ಲಿ
ಎರಡೆರಡು ರೀತಿಯಲಿ, ಕಂದನಲಿ ಕವಿತೆಯಲಿ.
*****
ಮೂಲ: ವಿಲಿಯಂ ಷೇಕ್ಸ್‌ಪಿಯರ್
Sonnet 17
Who will believe my verse in time to come