ಗಂಡು
ಇಬ್ಬನಿಯಲಿ ತೊಯ್ದಂತಿರುವ ಆ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನೂ ಉಕ್ಕಿನಂತ ಗಡುಸಾಗಿರುವ ಆ ತೋಳುಗಳನ್ನೂ ಹೂವಿನಷ್ಟೇ ಮೃದುವಾದ ಅವನಾತ್ಮವನ್ನೂ ಮುಟ್ಟಿದೆ ದೇವರೇ... ಅದು ಅಹಂಕಾರದ ಮೊಟ್ಟೆ! ಅಂತೆಯೆ ಉರಿಗಣ್ಣಲಿ ನಿಲಿಸಿ ಹದವಾಗಿ ಬೇಯಿಸಿದೆ ಚಿಪ್ಪೊಡೆದು ಹೊಳೆಯಿತು ಮಿಂಚು ಹಣೆಯಲ್ಲಿ...
ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ಮಿಂಚು – ೧೨
ಅಧ್ಯಾಯ ೧೨ ಮುರಿದುಬಿದ್ದ ಮದುವೆ ಸಂಜೆ ರಿತು ಮನೆಗೆ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಜಸ್ಸು ಬಂದು ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಎಂದಿನ ನಗು, ಆಕರ್ಷಣೆ, ಇದೇ ನಗುವಿಗಲ್ಲವೇ ತಾನು ಸೋತುಹೋಗಿದ್ದು. ಆ ಸ್ನೇಹಪರತೆ, ಸರಳತೆ, ನೇರ ಮಾತು, ದಿಟ್ಟ ನಡೆ...
ಕವಿತೆಯೆಂದರೆ
೧ ಕವಿತೆಯೆಂದರೆ ಚಂದ್ರನ ಮೇಲಿನ ಕಪ್ಪು ಕಲೆ ನಿಶೆಯ ನಿದ್ದೆಗೆಡಿಸುವ ಉಷೆ ಬಾನಿನ ಅಗಾಧತೆ ಭಾನುವಿನ ಪ್ರಖರತೆ ೨ ಕವಿತೆಯೆಂದರೆ ರಕ್ತದೊಳಗಣ ಕೆಂಪುಕಣ ತಲೆಯೊಳಗಣ ಜ್ಞಾನಗಣ ಕೈಯಲ್ಲಿಯ ಕಸಬರಿಗೆ ೩ ಕವಿತೆಯೆಂದರೆ ಭೋಗದ ಪ್ರತಿಫಲನ...