ಬಾರೋ ವಸಂತ ಬಾರೋ ||
ಬರಿದಾದ ಈ ಮನಕೆ
ಮುದವ ನೀ ನೀಡಲು|
ಬಾರೋ ವಸಂತ ಬಾರೋ
ಈ ವಸುಂಧರೆಯ ನವ ವಧುವಾಗಿಸೆ
ರೇಷಿಮೆ ನವ ವಸ್ತ್ರವಾಗವಳ ಸಿಂಗರಿಸೆ||
ಕಾದಿರುವೆ ನಿನಗಾಗೆ
ಹಂದರವ ಅಣಿಮಾಡಿ|
ಆಲಿಸಲು ಕುಳಿತಿರುವೆ
ಕೋಗಿಲೆಯ ಗಾನ ಇಂಚರವ,
ಹೂ ದುಂಭಿಗಳ ಝೇಂಕಾರವ||
ಬರಿದಾದ ಈ ಗಿರಿ ಕಂದರ
ಬೆಟ್ಟ ಗುಡ್ಡಗಳ ಬಾಹುಗಳಲಿ
ಹಸಿರ ಚಿಗುರನು ಚಿಮ್ಮುತಲಿ|
ತರತರದ ಹೂಗಳಿಗೆ
ಬಣ್ಣದ ಬಣ್ಣದ ರಂಗನು
ತುಂಬುವಂದದಲಿ|
ನೋಡುಗರ ಮನಸ ತಣಿಸುತಲಿ
ಸೂರ್ಯ ಕಿರಣಗಳ ಬಣ್ಣಗಳ
ವರ್ಣವನು ವರ್ಣಿಸುತಲಿ||
ಬಾರೋ ವಸಂತ ಬಾರೋ
*****
ಎಂದಿನಂತೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮಾಮೂಲಿ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಎಚ್ಚರವಾದರೂ, ಎಂದಿನ ಉಲ್ಲಾಸ ನನ್ನಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ತಿರುಗುತ್ತಿರುವ ಫ್ಯಾನಿನತ್ತ ದೃಷ್ಟಿ ಇಟ್ಟು ಮಲಗಿಕೊಂಡೇ ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಿನ್ನೆ ತಾನೇ ಸರಕಾರಿ ಕೆಲಸದಿಂದ ನಿವೃತ್ತಿಯಾಗಿ… Read more…
ಮೋಹನರಾಯರು ರಗ್ಗಿನ ಮಸಕು ತೆಗೆದು ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡಲು ಇನ್ನೂ ಎಲ್ಲವೂ ಶಾಂತವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದಿತು. ಬೆಳಗಿನ ಜಾವವು ಜಾರಿ, ಸೂರ್ಯನು ಮೇಲಕ್ಕೇರಿದುದು ಅವರಿಗೆ ಅರಿವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟು ಗಾಢ… Read more…
ಅದೊಂದು ಬೆಟ್ಟದ ಊರು. ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಗುಡ್ಡಕ್ಕೆ ತಾಗಿಕೊಂಡು ಸಂದಿಯಲ್ಲಿ ಗೊಂದಿಯಲ್ಲಿ ಎದ್ದ ಗುಡಿಸಲುಗಳು ಅರ್ಥಾತ್ ಈ ಜೀವನ ಕಳೆಯೋ ಬಗೆಯಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಪುಟ್ಟ ಮನೆಗಳು ಹೊತ್ತು… Read more…
ಸದಾಶಿವನಿಗೆ ಹೀಗೆ ಹುಚ್ಚನಾಗಿ ಅಲೆಯುವ ಅಗತ್ಯ ಖಂಡಿತಕ್ಕೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವನಿಗೊಂದು ಹಿತ್ತಿಲು ಮನೆಯೂ, ಹಿತ್ತಿಲಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಫಲ ಕೊಡುವ ಗೇರು ಮರಗಳೂ ಇದ್ದವು. ದಿನಕ್ಕೆ ಸಾವಿರ ಬೀಡಿ… Read more…
‘ಸಲಾಮ್ರಿ’ ರೈಲಿನ ಹೊತ್ತಾಗಿದೆ. ವೆಂಕಟೇಶನು ಒಂದೇಸವನೆ ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿಯ ಗಡಿಯಾರವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ‘ಸಲಾಮ್ರೀಽ ಏಕ ಪೈಸಾ.’ ಆಗ ಮತ್ತೆ ಒದರಿದಳು. ಟಾಂಗಾದ ತುದಿ ಹಿಡಿದು ಕೊಂಡು ಓಡ… Read more…
