ನಿನ್ನ ಗಾನದ ಸವಿಗೆ
ನನ್ನೆದೆಯ ಬಾನಿನಲಿ
ಆಡುವುವು ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಮುಗಿಲು;
ಹೊಂಬಿಸಿಲ ಕಾಂತಿಯಲಿ
ಹಾಯುವುವು ಹಕ್ಕಿಗಳು
ಬೆರೆಸುತ್ತ ಮುಗಿಲಲ್ಲಿ ನೆರಳು
ಎದೆಯ ಗಾಯಗಳೆಲ್ಲ
ಉರಿಯಾರಿ ಮಾಯುವುವು,
ಹಾಯೆನಿಸಿ ತಂಪಾಗಿ ಜೀವ;
ಕನಸುಗಳ ಆಕಾಶ-
ಗಂಗೆಯಲಿ ಮೀಯುವುದು
ಮರೆತು ಈ ಲೋಕದಾ ನೋವ
ಭೋರೆಂದು ಸುರಿಯುವುವು
ಭಾವನೆಯ ಧಾರೆಗಳು
ತುಳುಕುವುದು ತಿಂಗಳಿನ ಕಾಂತಿ;
ತಾಯಿ ಮರಿಯನು ತಬ್ಬಿ
ಪ್ರೇಮ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಹಬ್ಬಿ
ಹರಿವುದು ಅಲೌಕಿಕದ ಶಾಂತಿ
*****
Latest posts by ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಾಯಣ ಭಟ್ಟ ಎನ್ ಎಸ್ (see all)
- ಉಯ್ಯಾಲೆಗಣ ಮತ್ತು ಅಪೂರ್ವಲಯ – ಒಂದು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ - August 12, 2020
- ಸುದ್ದವ್ವ - August 6, 2020
- ಪ್ರವಾಸ ಮುಗಿಸಿ - July 30, 2020