ಒಲುಮೆಯ ಹೂವೇ,
ನಾನು ಹಣ್ಣೆಲೆಯಾಗಿ ಉದುರುತ್ತಲೇ
ನೀನು ವಸಂತವಾಗಿ ಉದಯಿಸಿದೆ.
ಚಿನ್ನದಬಣ್ಣದ ನಿನ್ನ ಮುಂಗುರುಳಿನಲಿ ತಂಗಿದ
ಆ ಅಸದೃಶ ರಾತ್ರೆಗಳು-
ದನಿಗೆಟ್ಟ ಹಕ್ಕಿಯ ಗೊಗ್ಗರುಗಾನದಂತೆ
ಮೈ ಹೊದೆಯುತ್ತಿವೆ.
ಹಿತ್ತಲಿನ ಮುಳ್ಳು ಪೊದೆಗಳು-
ಬೋಗನ್ ವಿಲಾ ಹೂಬಳ್ಳಿಗಳೇ ಮುತ್ತಿಕೊಂಡ
ಕೊರಕಲು ಹಾದಿಯತ್ತ ಉನ್ಮತ್ತಿಸಿ,
ಮುನ್ನುಗ್ಗುವಂತೆ ಮಾಡಿ ಮಂಜುಗಣ್ಣಾಗಿಸುತ್ತವೆ.
ಒಲುಮೆಯ ಹೂವೇ,
ನಾನು ವಸಂತವಾಗಿ ಮೈದುಂಬಿ ಬಂದ ದಿನ
ನೀನು ಮಣ್ಣಿಗೆ ಒಲಿದಿದ್ದೆ.
ಇರುಳನ್ನು ಮೀರಿ ನಿನ್ನ ಹಾಡು,
ನೀನಾಗಿ ಬೀಸಿ ಬರುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.
*****