ಓ ಸಖೀ ಪ್ರಿಯ ಸಖಿ…
ನೀನೆ ನನ್ನಯ ಶಿವ ಮುಖಿ,
ನೀನಿರದಿರೆ ಆ ಪರಶಿವನೆಂತಾಗುವನೆ ಶಿಖಿ?
ನನ್ನ-ನಿನ್ನಾ ಸಾಂಗತ್ಯಕೆ
ಕೊನೆ-ಮೊದಲುಗಳೆಲ್ಲಿವೆ?
ಬಾನು-ಬುವಿಯ ದಾಂಪತ್ಯಕೆ
ತರ-ತಮಗಳು ತಾನೆಲ್ಲಿವೆ?
ನಿನ್ನ ಬಸಿರಲಿ ದಿನವೂ
ಜಗವು ಬಾಳಿದೆ,
ನಿನ್ನಾಸರೆದೋಳಲಿ ಜೊನ್ನ
ನಾಳೆಯು ಉಳಿದಿದೆ,
ತೂಗುಯ್ಯಾಲೆಯ
ಜೋಗುಳ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ,
ವಿಶ್ವ ಕಥನ ಕಾವ್ಯ
ಮುನ್ನುಡಿ ಪಡೆದಿದೆ….
ಬರಿದೆ ಹೆಣ್ಣೆಂಬ ಕೀಳದೇತಕೆ?
ನೀ ಜೀವ ಧೃವದ ಶೃಂಗಕೆ ಭೂಮಿಕೆ,
ಅಬಲೆಯೆಂಬ ಕೂಗದೇತಕೆ
ಶಿವನ ತೊಟ್ಟಿಲೊಳಿಟ್ಟು ತೂಗುವ ಅಂಬಿಕೆ.
*****