ಓ ಪ್ರಾಣವೇ,
ಯಾಕಿಷ್ಟೊಂದು ಮೃದು, ಬಂಡೆಗಲ್ಲಿನಂತೆ ಯಾಕಿಷ್ಟೊಂದು ಕಠಿಣ?
ಸಾಯಲೇಬೇಕೆಂದವರಿಗೆ ಸನ್ಮಾರ್ಗ ತೋರಿಸುತ್ತಿ,
ಜೀವಿಸಲೇಬೇಕೆಂದು ಪಣ ತೊಟ್ಟವರನ್ನು ದುರ್ಮಾರ್ಗಕ್ಕೆ ದೂಡುತ್ತಿ.
ನಮ್ಮ ಪಾಪಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಕಾಡುವ ದಿನ,
ಕನಸಿನರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದೋಗುವ ನಿನ್ನ ಬಹುಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶವಾದರೂ
ಯಾವ ತರಹದ್ದು?
ಒಣ ಎಲೆಗಳು, ಬಿರಿದ ಮೊಗ್ಗು ಯಾರನ್ನು ಸಂತೈಸಿ,
ಪ್ರೇಮದ ಮುದ್ರೆಯನ್ನೊತ್ತುತ್ತವೆ?
*****