ನನ್ನ ನುಂಗುತಿಹ ನೋವುಗಳೇ
ಬಾಳ ತುಂಬುತಿಹ ಬೇವುಗಳೇ
ಕಾಳ ರಾತ್ರಿಯಲಿ ಕಾಡಾಗದಿರಿ
ಬಾಳ ಬೀದಿಯಲಿ ಹಾವಾಗದಿರಿ
ಮೋಡದ ಮುಸುಕ ಮೆಲ್ಲನೆ ಸರಿಸಿ
ನಗುವ ಚಂದ್ರ ಬೇಕು
ಕಾಡುವ ಕತ್ತಲ ಕತ್ತನು ತರಿದು
ನೆಗೆವ ಸೂರ್ಯ ಬೇಕು.
ನೋವನು ಬಿತ್ತಿ ಬೇವು ಬೆಳೆದರೂ
ಬೆಲ್ಲ ಅರಳಬೇಕು
ಕೊಂಬೆಕೊಂಬೆಯಲಿ ಕರುಳು ಕಂಗೊಳಿಸಿ
ಬೆಳಕ ನುಡಿಯಬೇಕು.
ನಡೆಯಲಾಗದ ನುಡಿಯಲಾಗದ
ಜಡನೋವು ನನಗೆ ಬೇಡ
ಕೊಳೆತು ನಾರುತ ಕೀವು ಸುರಿಸುವ
ಹಳೆಬೇವು ನನಗೆ ಬೇಡ.
ಚಲಿಸುವ ನೋವಿಗೆ ಕಲಕುವ ಬೇವಿಗೆ
ತೆರದ ಬಾಗಿಲಿನ ಬದುಕು
ನೋವುಗತ್ತಲಿನ ನವಮಾಸದ ನಂತರ
ಹುಟ್ಟಬೇಕು ಬೆಳಕು.
*****
ಅವನಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಬೇಕಿತ್ತು. ಆ ಜನನಿಬಿಡ ರಸ್ತೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರುವ ನ್ಯೂಸ್ ಪೇಪರ್ ಸ್ಟಾಲಿಗೆ ತಾಗಿ ನಿಂತು ಅವನು ರಸ್ತೆಯನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಸೂರ್‍ಯೋದಯವಾಗಿ ಕೆಲವೇ ಗಂಟೆಗಳಾಗಿರಬಹುದು. ಜಾತ್ರೆಗೆ ಸೇರಿದಂತೆ… Read more…
"ಧಡ್....... ಧಡಲ್........ ಧಡಕ್" ಗಾಡಿ ನಿಂತಿತು. ಹೊರಗೆ ಮೋರೆಹಾಕಿ ನೋಡಿದೆ. ಕತ್ತಲು ಕವಿದಿತ್ತು. ಚುಕ್ಕೆಗಳು ಪಕಪಕ ಕಣ್ಣು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಮೂಡಲ ಗಾಳಿ "ಸಿಳ್" ಎಂದು ಬೀಸುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು… Read more…
೧೯೯೫. ನಾನಾಗ ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯ ಕೇಂದ್ರೀಯ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ವಿಭಾಗೀಯ ಸಾರಿಗೆ ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ಕರ್ತವ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಇಲ್ಲಿ ೧೯೯೭ರ ವರೆಗೆ ನರಕ ಅನುಭವಿಸಿದೆ. ಪಾಪದ ಕೂಪವಿದು ಸ್ವರ್ಗ ನರಕ… Read more…
"ಏ ಕಾಗಿ, ಕಾಳೀ ಮಗನ! ಯಾಕ ಕೂಗ್ತೀಯಾ?" ಭಾವಿಯಲ್ಲಿಯ ಹಗ್ಗ ಮೇಲೆ ಕೆಳಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಮೊಳ ಹಗ್ಗ ಸೇದಿದರೆ ಅರ್‍ಧ ಮೊಳ ಒಳಗೆ ಸೇರಿರುತ್ತದೆ. "ಥೂ… Read more…
ಒಮ್ಮೆಲೇ ಅವನಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿಬಿಡಬೇಕೆಂಬ ವಿಚಾರ ಬಂತು. ಮದುವೆಯಾಗುವದೆಂದರೆ ಒಂದು ಸಹಜವಾದ ವಿಚಾರವೆಂದು ಕೆಲವರಿಗೆ ಅನಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಅವನದು ಮಾತ್ರ ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಅವನಿಗೆ ‘ಆಜನ್ಮ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ’ ಎಂಬ… Read more…
