ನನ್ನ ಜೀವನ ನದಿಯ ಎದೆ ಮೊರೆತ

ನನ್ನ ಜೀವನ ನದಿಯ ಎದೆ ಮೊರೆತ ಶಾಂತತೆಯ
ಕಡಲಿನಲಿ ಮರೆಯಾಗಿ, ಕಲ್ಪನೆಯ ಕನಸುಗಳು
ವಿಶ್ರಾಂತಿಗಾಗೊರಲಿ ವಿರಹಿಯಾಗಿಹ ಮನವ
ಬಿಸಿ ಮುಳ್ಳುಗಳ ಹಾಗೆ ಒತ್ತೊತ್ತಿ ಕಾಡುವುದು
ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ದಿನದಂದು ಈ ಎಡೆಗೆ ಸಾಗುವೆಯ?
ಹೃದಯದಲಿ ಹಾವಿಟ್ಟು ವಿಷವ ಹುಸಿಯಲಿ ಮರೆಸಿ
ಹೂಹಾರಗಳ ತಂದು ಶವದ ಮುಖ ಸಿಂಗರಿಪ
ಬಂಧುಗಳ ಗುಂಪಿನಲಿ ಸೇರುವೆಯ ಕೊರಗಿನಲಿ!
ನಾವೀರ್ವರೂ ಕಂಡು ಜತೆಯಲಿದ್ದುದು ಎಲ್ಲೊ
ಕೆಲವೆ ದಿನಗಳು ಮಾತ್ರ-ಅದು ಕೂಡ ವಿಷಮತೆಯ
ದ್ವೇಷದಲಿ ಕಳೆದಿದ್ದೆ! ಮುಂದಕೆಂತೋ ಎಲ್ಲೊ
ಎನುವ ಒಲವಿನ ದುಗುಡ, ನನ್ನ ಹೃದಯದ ಕುದಿತ!
ಅದು ಸಾಗಿ ಹೋದಂದು ಸಾವಶಾಂತಿಯ ದಿನದಿ
ನೀ ಬಂದು ಹೃದಯವನು ಹರಿಸುವೆಯ ಕೊರಗಿನಲಿ?
*****