ಕೂ ಕೂ ಎನುತಿದೆ ಬೆಳವಾ
ಬಂದು ಹೊಕ್ಕಿತು ಭವವೆಂಬ ದುಃಖದ ಹಳವಾ ||ಪ||
ಪುರುಷನ ಬುಟ್ಟಿಯೊಳಿಟ್ಟು ಬಹು-
ಹರುಷದಿ ಹಳ್ಳದೋಳ್ ತೇಲಾಕ ಬಿಟ್ಟು ||೧||
ತನುವೆಂಬ ಗೂಡಿನೋಳಿಟ್ಟು
ತನ್ನ ದೇಹವೆಂಬೋ ಮರದೊಳೂ ಹಾರಾಕ ಬಿಟ್ಟು ||೨||
ಆನಂದದಲಿ ನಾವಿರಲು
ಸ್ವಾನಂದದಿ ಪಕ್ಕದೊಳು ಕೆದುರುತಲಿರಲು ||೩||
ಭುವನದೊಳಗೆ ನಿಂತಿರಲು ದೇವಾ
ಶಿಶುನಾಳಧೀಶಾ ಗೋವಿಂದನ ವರವು ||೪||
*****